Gisteravond viel ons al de grote mate van vervuiling in India op zeker toen we op het terras een foto maakte van de Taj Mahal op 700 m afstand van ons. Door de smok zie je de zon al niet meer voordat hij achter de horizon zou verdwijnen. Vandaag onderweg naar de Taj Mahal enkele plaatsen gezien waar het afval gedumpt wordt en de loslopende varkens in gezelschap van kraanvogels in rond woelen. De straten worden wel goed schoongehouden met veger en blik maar de rotzooi vind je naast de weg in een soort sloot terug.
Samen met de hitte, de stank, de vele soorten putlucht, het stof, het geraas en getoeter van het verkeer, de drukke mensen die allemaal opdringerig aan hun nering proberen te komen zei Christ al dat dit is een land om nooit meer terug te komen. Ik kan hem niet ongelijk geven.
Zo, zeg, daar zeg je me wat. De foto's roepen juist een heel ander gevoel op: kleurig, machtig, helder. Maar wel mooi om dit stank, stof, drukte, opdringerigheid, vervuiling) van jullie te horen!
BeantwoordenVerwijderenSowieso mooi dat er weer nieuws op je blog is, want even een paar dagen niet je verhalen kunnen lezen.
Corrie