25 april 2010 post scriptum 3

We zijn Kathmandu ontvlucht. Thamel, de toeristenwijk naast de plaats van ons hotel Moonlight kenden we uit ons hoofd. Het koffiehuis Pumpernickel was ons vaste adres voor ontbijt en lunch omdat ze daar echte koffie hadden en echte bruine broodjes met geitenkaas en tonijn maar ook lekkere carrotcake. Thamel is door mij leeggekocht zodat de bagage uitpuild van alle souvenirs. Straks moet ik met overgewicht van de bagage dan nog bijbetalen.
We hebben gisteren de taxi genomen dwz. Leentje, Christ, Theo en ik naar een dorp in de bergen waar je bij mooi weer de Himalaya's kunt zien liggen. Tot nu toe is het te heiig in de lucht, maar er waait een heelijke windje en het is hier achter in de 20 graden. Beter dan de 34 in Kathamandu en nog beter dan in het zuiden van Nepal waar het nog steeds boven de 40 graden is.
Op weg naar Nagarkot op 2400 m moest Christ eerst langs het ziekenhuis om de wond aan zijn been te laten verzorgen, de wond is nu zo goed als dicht. Maar de Maoisten waren opnieuw aan het protesteren. De Maoisten hebben hier een minderheids deelname in de regering en hebben posten binnen de regering gekregen waar ze het niet mee eens zijn. De bevolking moppert daar vaak over dat de regering slecht voor de arme kant van hun samenleving zorgt. En dat deel is zo goed als iedereen. De Maoisten hebben zelfs trainingskampen ook hier in de buurt van Nagarkot maar ook veel in het bijna ongereikbare Terai gebied. Het schijnt dat de Maoisten voor eind mei een grote demonstatie op poten zetten wat de regering ertoe bracht om 2 dagen geleden een grote militaire parade te organiseren. De stukken in de krant spreken ook van ophitsende opleiding van de recruten van de Maoisten zodat ik het gevoel heb dat het eind mei wel eens kon losbarsten.
Nagarkot heeft als voordeel dat de temperatuur beter is en een wandeling naar het dorp om de mail te checken levert een fikse wandeling op over veel stijgende en dalende wegen. Toen we terug waren hadden we het idee om maar geen trekking te doen van 6 uur want dan zouden we dood neervallen waarschijnlijk. De plaats waar je kunt internetten heeft het formaat van Jos's kippenhok waar 4 oude computers staan die wij 10 jaar geleden gebruikten. Maar alles werkt en het verrassende is wel dat we in heel Nepal nog nooit zo'n goede verbinding hebben gehad. En dat voor 30 rupee's wat zo'n 30 eurocent is. Alles is hier goedkoop behalve bier wat duurder is dan hele hele maaltijd van 300 rupee. Het ontbijt in Nepal is overal hetzelfde, porridge, toast, ei in 3 vormen, gebakken aardappelen en 2 soorten jam. Als je diarrhee heb is porridge en 1 toastje met jam al genoeg. De hele ploeg heeft om de beurt daar onder geleden. Jef heeft zelfs amoebe dysenterie opgelopen en het gebied in de Terai vooral het Bardia Park blijkt onder een malaris epidemie te lijden. Vooralsnog heb ik geen noemenswaardige problemen.
Ons Hotel View Point ligt op het eind van een bergrug en als je in het rond kijkt zie je eerst de rondcirkelende gierenachtigen die op zoek zijn naar afval of dode beesten. Als je daar voorbij kijkt zie je zeer veel terrassen landbouw van kleine boeren die zo hun dagelijke behoeften daar verbouwen. Om zelf geen kosten te hebben van een te huren dorstmachine leggen ze het koren op de weg en laten ze de auto's en bussen erover rijden. Naderhand vegen ze de boel weer bij elkaar maar of dat graan wel over de juisten zuiverheid beschikt is de vraag. Het koren wordt druk van de terrassen gehaald opdat ze snel rijst kunnen planten want als over enkele weken de moesson begint moeten ze daarvan profiteren.
Morgen is onze laatste nacht in Nagarkot en dan op maandag huiswaarts maar eerste zal ik naar het kippenhok terug moeten want in Nepal hebben ze slechts enkele uren per dag electriciteit en steeds op wisselende tijdstippen dus hebben ze geen internet. De slimme jongens in het dorp hebben hun eigen aggregaat want met de vele malen knipperde lichten valt steeds alles wat je ingevoerd hebt weer weg omdat het dan niet opgeslagen is. In Nepal is er nu geen water in de rivieren waardoor ze beperkte hoeveelheid energie hebben, over een paar weken baden ze weer in het licht. Dus ook kun je niet elk moment van de dag douchen en de WC doortrekken omdat er geen stroom is. Heel vaak hoor je als je iets te eten bestelt dat het niet mogelijk is dat gerecht te maken omdat er geen stroom is. Gas is er altijd dus de eeuwige kipgerechten die je allang de neus uitkomen kun je altijd bestellen. Van alle dingen die ze hier eten vindt ik lassi (een beetje zure drank die het midden heeft van yoghurt en melk met banaan of mango erdoor) het lekkerst ook de daal gerechten die van linzen gemaakt worden zijn heel lekker. Behalve van het water wat ze gebruiken tijdens het koken worden de meesten van ons ziek denk ik, dus verse salades hebben we in tijden niet gegeten.
De mensen hebben geen idee over onze leeftijd en als je verteld dat je als 61 jarige 13 000 km gereden hebt om hier te komen zijn ze verbaast. Ook wij hebben geen idee van de leeftijd van de mensen hier in eerste instantie denk je dat ze oud zijn maar als ze dicht bij komen zijn ze veel jonger. Sterk zijn ze wel. Onderweg probeerden Jef en Carine een takkenbos die oudere vrouwen in een band boven op hun hoofd dragen ook op te tillen en zo te dragen maar ze kregen het niet voor elkaar. 's Morgens vroeg om half zes is het hier al een bedrijvigheid van belang maar na de lunch zijn ze even weg om daarna weer te gaan werken en met de kinderen om half tien weer naar bed te gaan. De gelatenheid van de Nepalesen kan ik heel goed waarderen er straalt rust maar ook eigenzinnigheid van standvastigheid van uit. De hindu bevolking vindt ik minder leuk hoewel ze 70 % van de bevolking uitmaken. Vooral de hogere kaste lopen als hanen rond, dringen altijd voor, gunnen de gewone mens geen blik waardig en hun toon waarop ze in restaurants eten bestellen is zeer autoritair. Dat kennen we zullen sommigen van jullie zeggen. Maar mijn kaste is toch wel heel laag.
Ik ga lezen in Old path white clouds van Thich Nhat Hanh om nog meer Boeddha thuis te komen, en dit keer zonder onderbreking svp. Tot in Nederland.

21 april 2010 post scriptum 2

Vanochtend vroeg opnieuw naar het immigration Office en wat een verrassing, geen enkele lane te zien, we kunnen rechtstreeks op de balie aflopen en of we een expresse behandeling willen, dwz dat we niet nog een dag later terug hoeven te komen. Voor 500 rupees lopen er geen taxis naar dit stadsdeel dus dit is geen vraag. We hebben er een zegel met stempel bij en kunnen tot 8 mei blijven als we zouden willen.
Vanmiddag administatie doen in het internet cafe en daarna een shirt kopen en wat kadootjes en morgen een tibetaans/nepalees dorp en monestry gezoeken. Vanavond opnieuw een afscheids diner met Rob die morgen als eerste vertrekt. Nog 5 dagen te gaan.

20 april 2010 post scriptum 1

De vlucht van 19 april terug naar Nederland is geannuleerd. De luchthaven van Doha in Qatar zit stampvol en de dure hotels zijn overboekt. Dus bij aankomst op het vliegveld van Kathmandu zegt die Diener tegen ons dat we teruggehen nach hotel und morgen wiederkommen wenn das Buro geoffend ist. Also wir nach das Buro sind ja schon 100 Menschen voor ons da. Sagt der Diener, you have to take a number and get in lane. When we set foot in the office, da sitsen noch mal 30 Luite.
Eindlich bei eine schone Lady, and sie asked me would you like to stay in Kathmandu, no I said, I want to go home, snik, snik. Well she said your only and first possibillity is the 26 april to get to Amsterdam, if Ysland will cooperate. I asked if there are any other flight to get earlier to Zweeloo, for instance to land in Bremen Moskow or Rome. No she said no other flights possebel.
Well then we go on the 26st of april to get back before my lofely wife has her birdday. Well we go to the imigration office were all again stood 100 peopels to let the visa be extended. If you first fill in the form with a passfoto you can gome back tomorrow to extend your visa, and pay 6 dollar fee.
Dus zien hoe we ons vermaken, de eerste dag vol met office perikelen waar je heel rustig van wordt, ben nog nauwelijks weer met beide benen op de grond beland.
Wordt vervolgt.

18 april laatste dag Kathmandu

Deze dag heb ik gebruikt om souvenirs te kopen en een uur te slapen. Jef M. is gisteravond naar het ziekenhuis gegaan, hij was er verzwakt en liep aan alle kanten leeg waardoor hij geen pillen kon slikken. Ze zoeken naar dysenterie, tyfus of malaria. Het blijkt achteraf dat we in het Bardia Park door een malariagebied gereden zijn en geslapen hebben. Als Ijsland het wil gaan we morgen via Dubai en Frankfurth terug naar Nerderland. De laatse bladzijde van de blog zal ik proberen een soort resume te geven van de reis.
De hele rit van 13.000 km door Europa, een deel van het Midden-oosten en een deel van Azie is qua afstand ontzettend meegevallen, de hoeveelheid kilometers glijden elke dag aan je voorbij met als resultaat dat de laatste week je aan het eind van de dag een blikken kont hebt. Het spannende van zo'n reis is wel dat het elke dag en in elk land compleet anders is. West-Europa is dan bekent maar na Budapest kom je al in regionen waar de armoede je al tegemoet komt, Zuid Hongarije, Servie, Bulgarije, delen van Turkije, delen van Iran, Pakistan, India en Nepal doen wat dat betreft niet voor elkaar onder. Leuke mensen tref je overal maar de bevolking van Nepal en Iran liggen mij het best. Het beeld wat we hebben van Iran is toch voornamelijk ingegeven door de uitingen van de regeringen van Amerika en Iran zelf. Het is een prachtig land met zeer vriendelijke en niet opdringerige mensen en een zeer afwisselende natuur. De steden zijn prachtig en niet zo vol van stank, lawaai en vuiligheid als de landen die we daarna bezocht hebben. De bevolking van Nepal heeft cultureel gezien waarschijnlijk veel uit het Boeddhisme geleerd, de mensen zijn rustig en vriendelijk. Ik heb het idee dat het hindoe deel van de bevolking me minder ligt, drukker en meer drive. Over India en Turkije is in de blogs genoeg gezegd, Pakistan wordt bewoond door mooie mensen die het in bepaalde gebieden redelijk goed hebben maar waar we in de praktijk door de militaire escortes weinig van gezien hebben. Culturele verschillen zijn legio, niet alleen qua religie maar ook qua maatschappelijke verschillen wat dat betreft springen voor mij Midden en Oost Turkije, Iran, bepaalde steden in India en Nepal eruit.
De afwisselende ervaring zowel in reizen als in dingen bezoeken hebben van mij een rijker mens gemaakt. Rob en Dafne wil ik dan ook hartelijk bedanken dat ze me de gelegenheid boden om van hun organisatie en ervaring te mogen profiteren. De hele groep medereizigers en zeker Christ was afwisselend en aangenaam. Ze blijven in mijn herinnering.
De reis voor mij is wat ik ervan verwacht had. Dat het zo bloedheet was, daar zat ik niet op te wachten maar het feit dat ik in dit stadium van mijn leven dit mag doen en het afgezien van de hitte en de schijterij de laatste week heb ik het goed doorstaan. Hoelang ik zo slank blijf als nu zal nog moeten blijken. De laatste dagen in Kathmandu komt er wel een soort rust in je, zal komen omdat het volbracht is maar het land van Boeddha zal daar zeker aan bijgedragen hebben. Kijk er naar uit mijn Elly, kinderen, kleinkinderen, familie maar ook mijn collega's en zusters weer te zien.
Het resultaat van deze reis is weer gegeven in een foto, ik kom terug als een verlicht persoon ( waarschijnlijk alleen in gewicht) met een nieuw filiaal in Katmandu.
Tot in Nederland en bedankt voor de vele leuke reacties en mailtjes.

17 april 2010 Kathmandu-3

Na Pashupati zijn we naar Boudanath gegaan, de grootste boeddhistische en Tibetaanse tempel in de omtrek. Je ziet hier veel monikken lopen waaronder ook veel vrouwen maar ook een enkele europese vrouw loopt ertussen. Van Tibet ken je mensen die grote afstanden afleggen door steeds op handen en voeten zoveel verder te gaan als hun armen lang zijn. Deze jongeman doet het op een plank wel een paar uur lang, zijn vrouw zat ernaast. Of er wat gebeurd zou zijn???
De vele monikken waren een uur bezig om bloemen en slingers neer tezetten, hangen. Ze hielden een gebeds bijeenkomst waarbij elke maand een ander jongetje op de stoel mag zitten. Als het donker wordt lopen ze altijd met de wijzers van de klok mee, met waxine lichtjes wat een leuke sfeer opleverd maar geen foto.
Morgen rustdag en op maandag inpakken als tenminste de vulkaan op Ijsland tot rust komt of de wind draait.

17 april 2010 Kathmandu-2

Christ gaat niet naat Sikkim reizen per trein wat eerst zijn bedoeling was. Hij is in het zand gevallen toen we uit het Bardia Park reden en een plakaat vel ter grootte van mijn hand van zijn been afgeschaafd. Nu begint het te ontsteken en moet dagen achtereen naar het ziekenhuis om de wond te laten verzorgen. Jef en Jos reizen via Rusland terug, zij hebben ons vanochtend verlaten. Jef en Carine zitten met buik en virale problemen onder behandeling van de arts. Verder met mij alles goed en buik rommelt nog wat maar de pillen doet wonderen.
Na Patan zijn we naar Pashupati gereden een complex met hindu en boeddha tempels waar ze aan de rivier de overleden mensen verbranden op stapels hout nadat ze eerst het lichaam symbolisch gereinigd hebben; de as wordt in de rivier gekieperd en komt via Varanasi en onderweg neem ik aan ook nog wel, gezamenlijk uit bij de Indische oceaan. Trouwens ook hier liggen de rivierbedding stampvol huisafval. Geen wonder dat ze zeggen dat het na de moesson zo schoon en fris is; moet je dan maar niet gaan zwemmen bij de Ganges delta.
De aap staat op deze pagina, foutje sorry.
Bedelmonniken zie je in alle maten en kleuren, eentje die ik op grote afstand wilde trekken, zoals de Belgen dat zeggen, begon te schelden dat ik zonder te betalen geen foto mocht maken. Dan maar niet. Hij had zich mooi uitgedost als baviaan met staart en al. Volgens de lokale mensen stappen ze 's avonds in hun luxe auto met hun bedelgeld maar iets hindoeistisch is daar niet aan.

17 april 2010 Kathmandu-1

Met de taxi een rondrit door de stad gemaakt om in alle uithoeken nog wat dingen te bezoeken. Ik zet de foto's in drie delen op de site. De eerste zijn foto's van ons bezoek aan Patan, het onderste stadsdeel van Kathmandu en aan Pashupathi, een complex aan de rivier waar hindoeistische en boeddhistische tempels staan en waar ze ook de lijken verbranden, gelijk als in Varanasi. In Pathan zijn het op het centrale plein voornamelijk de hindu tempels en verder de stad in zie je tussen de huizen overal stupa's ( boeddha tempels)
Bij de hindu tempel branden vrouwen koperen schaaltjes met stinkend spul erin wat net zoveel symboliseert als het licht van onze kaarsen. Een andere hindu tempel mochten we ook niet in de kloot.............. Ik had nog geen foto van een baviaan maar die schieten je hier meermaals langs de benen net als in India trouwens.

16 april 2010 3e dag Kathmandu

Lang geslapen en na ontbijt rondje stad gemaakt. Souvenirs gekocht en richting Durban Square gelopen. Hier vindt je een concentratie van Hindoeistische tempels, Boeddhistische stupa's en het koninklijk paleis. In het vroegere paleis, nu een museum, waar de koning en zijn gevolg tot voor enkele jaren woonde, tot ze door de Maoisten zijn verdreven. De koninklijke familie had zich daarvoor redelijk belachelijk gemaakt door als ooms, broers en zoons elkaar te vermoorden. Het museum als gebouw was leuk, de inhoud was niets anders dan de prive fotocollectie van de koning, zelfs koningin Juliana was op bezoek, verder goed bedoelde rotzooi volgens Wim Sonneveld om achter de rhododendrons te flikkeren. Dwz. kado's bij verjaardagen en van buitenlandse gasten.
In een klein paleis hebben we de reincarnatie van een boeddhistische hogepriesteres mogen aanschouwen. Zij, ongeveer een jaar of tien, steekt haar hoofd enkel keren per dag door het venster als ze niet met vakantie is.
Na een korte wandeling kwamen we bij een monnikenklooster aan waar jonge monniken op de bekende monotone manier met trom begeleiding de teksten uit de boeddhistische geschriften hardop gelezen/gezongen wordt. Dit wordt afgewisseld met een intermezzo bekkens, toeters en trommels. Prachtig om te zien vooral omdat 1 van de jonge trommelaars erg tegen zijn slaap moest vechten. Morgen met taxi rondje langs andere bezienswaardigheden.

15 april 2010 2e dag Kathmandu

Vanochtend om kwart voor vijf op. En dat noemen ze vakantie. Naar het vliegveld voor een vlucht langs de Mount Everest. Op een dag als deze was het zicht volgens de gastdames goed. Dichterbij konden ze niet komen vanwege de hoge turbulentie tussen de bergen. Op de foto is de Everest de langste linker piek.
Daarna naar het hotel voor het ontbijt en de koffers ompakken want daarna zijn we naar het vliegveld gegaan om de motoren op frames te zetten. Een hele klus want scherm, spiegels, voorwiel, remklauwen moet eraf en dan maar zorgen dat je binnen de voorgeschreven afmetingen, volume dus en gewicht bleef. Maar met een GS lukt dat qua gewicht niet en de koffers kun je ook niet kwijt dus die maar laten zitten.
Nog drieeneenhalve dag vrij om Kathmandu te bekijken en dan terug. GSM heeft hier geen verbinding.

14 april 2010 Kathmandu

Om half zes opgestaan na een slechte nacht de buikkrampen van de vorige dag begonnen toch weer op te spelen. Op het dak van het hotel foto's gemaakt en jawel daar waren ze. Naast de berg die we gisteren beklommen ze je er 1 achter liggen, allemaal monsters van 8 km hoog. De drie grote Annapurina's 1, 2 en 3 waren goed te zien. Christ was here too. Nadat het gisteravond in de bergen onweerde is de lucht blijkbaar opgeklaard. Vooral bij opkomende zon is het beeld fantastisch, dus dat hadden we er voorover.
Op weg met de laatse etappe naar Kathmandu waar je naast 4 gekantelde vrachtwagens en een gekantelde bus veel bochten en hele diepe sporen tegenkwam. Bij 1 van de vele rijstvelden in de bosjes gezeten dat waren dan drie keer vandaag plus vannacht 5 keer dus je zou zeggen komt er geen einde aan. Bij aankomst in het hotel pillen genomen en lekker 2 uur geslapen.
Morgen ochtend om 5 uur naar het vliegveld om een rondvlucht langs de Mount Everest te maken, en 's middag terug naar het vliegveld om de motoren in te kratten. Eventueel de dag daarna de klus afmaken. En dan nog drie dagen dingen bekijken en souvenirs kopen.

13 april 2010 rustdag Pokhara

De dag begonnen om toch nog een glimp van de Annapurina bergtoppen te zien. Deze reuzen zijn te zien vanaf een bergtopje in de beurt van zo'n 1500 m hoog. Veel hoop hadden we niet omdat het nog steeds heel heiig is in de lucht. Vanmiddag dreigde het te gaan onweren, maar het trok over. De temperatuur hier is minder dan we gewend zijn maar 37 graden vind ik toch nog behoorlijk.
Met Jef en Ludo op de motor de berg naar Sarangkote gereden. Na een steile klim over smalle weggetjes en leuke afgrondjes bleek de weg over te gaan in een zand weg. We zouden te voet verder moeten gaan over nog eens een kilometer klimmen. We hebben immers een GS bij ons dus we zouden ze eens wat laten zien. Na veel rul zand en dikke stenen, en hele steile stukjes ertussen kwamen we met erg stinkende motoren boven. Ze hadden goed hun best gedaan, maar dat doen ze gemiddeld de hele reis al. Eerst uitrusten drankje en de laatste 300 treden naar de top afgelegd. En wat schets onze verbazing?............geen berg te zien. Toch maar een foto gemaakt die ik thuis maar moet "fotoshoppen" ik weet hoe en waar de bergen liggen en een ansicht kopen was ons te min. Na douchen met de rooiboot het Phewa meer op naar de Hindoe tempel die op een eilandje in het meer ligt.
Dicht bij maar dan opnieuw een 300 m klimmen was ons teveel om een stupa te belijken. Die zien we in Kathmandu wel terug.
Morgen de laatste 210 km naar Kathmandu naar de drukte, het lawaai en het stof. De hoofdstad van Nepal is erg druk en net als in Pokhara zie je hier aan de Lakeside waar ons hotel is overal souvenir standjes en in het cenrtum al twee dagen een heus festival vol met meuk zoals Christ zegt en bandjes die optreden. Het lijkt Zweeloo wel tijdens de jaarmarkt. Heel veel Europeanen die hier trekkings doen lopen hier heel stoer rond. De 300 treden vanmorgen hebben me terug op aarde gebracht, trekking is niets voor mij.

12 april 2010 Pokhara

Vroeg vertrokken in de veronderstelling dat de rit lang zou duren maar gaanderweg kwamen we erachter dat het mee zou vallen. Om drie uur aangekomen in het hotel. Pokhara is vergeven van de hotels, je zit hier ineens blonde koppen rondlopen van europeanen die hier trekkings naar de grote bergen hier in de buurt doen . Je kunt hier zelfs pizza en patat kopen, en of je daar dan minder diarrhee van krijgt. Deze bergen bereiken een hoogte van 8000 km maar vanwege de heiigheid hebben we hier nog niets van gezien. Morgenvroeg gaan we met de motor naar boven om een glimp van de hoge rakkers te zien.
De reis naar Pokhara viel mee. Alleen al het geringe hoogteverschil van 1000 m doet de temperatuur dalen naar 36 graden, voor ons een weldaad. Het was een weg met alleen maar bochten, niet als in de Alpen dat je zo af en toe een stukje hebt om bij te komen maar 150 km de ene bocht naar de andere. Het wegdek was gunstig dus ons hoor je niet klagen. De ziekenboog van de groep is nog niet leeg. Vanochtend nog een plekje in de bergen gezocht om opgelucht daarna weer op de motor te stappen.
Onderweg zie je ook in de bergen dat de mensen veel halen uit hun eigen stukje grond. Als het te hoog wordt, gaan ze terrassen aanleggen en in de aankomende moesson zullen ze genoeg water verzamelen om de rijstvelden te bevloeien. Koeien, apen (bavianen) en grote gaten in het wegdek zijn de enige onvolkomenheden onderweg.
Onderweg nog even geoefend om tot het volledige niets te komen, maar aan de foto kun je zien dat ik nog niet in Kathmandu aangekomen ben. Er wordt aan gewerkt.

11 april 2010 Bairahawa

Vanochtend om kwart voor vijf opgestaan om een echte safari binnen in het Royal Bardia Park te doen.
Om er te komen moesten we van de reguliere weg af en 15 km door zand gravel en dikke stenen, een rivierbedding oversteking en bruggetjes met hier en daar een dkke houten plank oversteken.
Om 5 uur zouden we vertrekken maar de chauffeur had zich verslapen en niet gerekend op lange europeanen want in zijn open jeep zat een ijzeren dak van dikke tralies waar we onmogelijk met ons hoofd onder konden. Hij het dak erafgeschroefd maar 1 bout werkte niet mee en toen het na een uur licht was, had het geen zin meer. We hebben nog een korte wandeling gemaakt en het enige indrukwekkende dat we gezien hebben waren de verse voetafdrukken van een tijger en wat gekko's. Trouwens zongen de vogels in de vroegte er vrolijk op los.
Dan maar vroeg op stap naar Bairahawa een stadje vlak onder Butwal, in de hoop dat we Lumbini zouden kunnen bezoeken. De afstand was behoorlijk de wegen redelijk met 2 passages door een bergketentje, zo zeg je dat hier, maar de temperatuur opnieuw ver boven de 40 graden.
Na douchen met een taxi naar Lumbini wat 20 km verder op lag. We hadden nog net tijd om de grote tempel te bekijken die om de fundering van het huis waar Boeddha is geboren, gebouwd is. Het was een kleurrijk geheel met veel herinneringen aan de tijd toen de Beatles hier rond liepen. Morgen naar Pokhara de bergen in, hopenlijk niet zo'n lange rit als vandaag, iedereen begint moe te worden nu de eindstreep in zicht is, maar de mooie bergen moeten nog komen dus nog gelegenheid om naar uit te kijken.

10 april 2010 Royal Bardia Park

Vanochtend laat opgestaan, de airco maakte het 's nachts zo koud dat ik met deken over tot 8 uur geslapen heb. Na ontbijt opweg naar het volgende park maar dit keer midden in een park, het Royal Bardia Park en wel in het Nepalese Wildlive Resort. We hebben elk een hutje, 2 onder 1 kap. Het is hier stil, krekels, blavende honden en spelende kinderen in het riviertje waar ook de buffels aan het baden.
Het gebied waar we doorheen reden, is fantastisch, de natuur is overweldigend zeker na de hectiek van India. De mensen zijn heel vriendelijk maar meer terughoudend en je ziet nu al dat de Nepalesen een volk is ontstaan uit vele kulturen uit de aangrenzende gebieden. Mensen met meer slavische en chinese trekken.
Hier is het zo afgelegen dat er geen internet maar ook geen gsm ontvangst is. Na douchen alleen maar gezeten gepraat en 2 uur op een hapje zitten wachten, moest uit het dorp komen. En nog 1,5 uur in de hitte weggeslapen, het is hier ook gewoon 's middags over de 40 graden.
Morgenvroeg op safari naar een rivierbedding waar olifanten, neushoorns, tijgers en wat niet meer kunnen zijn, om 5 uur 's ochtends op stap, daarna naar een stadje bij Lumbini, de geboorte plaats van Boeddha.

9 april 2010 Royal Sukla Park

Om vijf uur vanuit Mahendranagar met jeep vertrokken om in het oerwoud naar olifanten te zoeken.
Uiteindelijk slechts enkele gedomesticeerde olifanten gevonden die overdag door de Serai lopen. Dit is het gebied wat de hele zuidelijke onderrand van Nepal behelst en veel reservaten telt. Het is een gebied zonder bergen die vindt je verder naar het noorden en die zien we pas op weg naar Pokhara. De trainers van de olifanten waren bundeltjes rijst met groenten gewikkelt in bladeren die de beesten tijdens de training als beloning krijgen. Omdat we geen hoop hadden wilde olifanten tegen te komen zijn we door het platteland gereden op zoek naar drinkplaatsen voor de wilde beesten. Een grote rivierbedding die vernoemd is naar een vrouwelijke godin waarvan ik de naam niet onthouden heb, stroomt helemaal vol tijdens de moesson juli tot september en in het voorjaar als het ijs van de Himalaya smelt. Er is hier veel werk verricht om de irrigatie goed te regelen, er wordt 2x per jaar rijst verbouwd en 1x graan. De oogst van het graan is in volle gang, met de hand met korte zeisjes gemaaid, met machinetjes achter de trekker wordt het kaf van het koren gescheiden. De tweede helft van het jaar wordt er allerlei groenten geteeld. Over de rivier loopt een hele mooie brug van 1 kilometer lang die net breed genoeg is voor twee voetgangers naast elkaar. Bij donker terug in het hotel waarvan we morgen naar het Royal Bardia Park vertrekken.