woensdag 7 april 2010

4 april 2010 Mussoorie wat Nahan werd




Vroeg vertrokken opnieuw omdat het in de bergen niet opschiet. Allemaal korte bochten die nooit ophouden en geen enkel rechtstuk ertussen. Eerst de band op spanning gebracht en opweg. Maar op de grote weg komen bleek ook al een probleem omdat we eindigden op een voetpad van zand met stijgingspercentage tot wel 20 % of meer. Toen we een weg vonden zagen Christ en ik een bandenman. Die heeft heel vakkundig de binnenband erin gezet en we kregen shaj toe (thee met melk en suiker) . Dus vrolijk op stap. Na wat richting zoeken een shortcut genomen richting Nahan om zo in Mussoorie te komen, de weg blijkt meer bospad met stenen en zand dan asfalt en na een uur rijden een opstopping. Er liggen rotsen op de weg omdat ze met de weg bezig zijn. Voordat de shovel ze weg heeft en het opdringerige verkeer op gang komt is het 1,5 uur verder, niet denken en maar weer bochtjes draaien op asfalt met veel gaten en hobbels.
Na nog 1,5 uur sta ik ineens weer stil met een wel hele snelle lekke achterband. Mensen onder weg wezen om een repare shop dwz een "cafetaria/banden repare shop" op het trottoir, dus met een platte band 1 kilometer over het slechte asfalt glibberen.
Na opnieuw 1 uur onderweg maar we wisten toen al dat we het niet gingen halen. In Nahan moesten we nog 100 kilometer na de eerste grote stad met allemaal bochten dus slapen we in hotel City Heart met veel bekweel uit een busje vol Hara KrisnaƩrs die steeds dezelfde muziek draaien. Douchen, biertje en waarschijnlijk kip tandoori en morgen de groep weer opzoeken in Samphal

Geen opmerkingen:

Een reactie posten