12 maart Erzurum

Vanochtend om 8 uur vertrokken uit Malatya. Langs de bovenloop van de Eufraat gereden richting Elazig langs de zeer vele velden met abrikozenstruiken die volop in bloei stonden, deze hebben ongeveer de grote van een krentenstruik. Vervolgens de weg genomen naar Bingol. Langs dit traject maar dan 20 km naar het zuiden heeft de aardbeving plaatsgevonden, bij navraag bij de benzinepomp bleek vooral in de binnenlanden de kleine dorpjes getroffen, met 41 doden en ongeveer honderd gewonden. Het betrof inderdaad alleen de oude huisjes die met klei in plaats van specie zijn opgetrokken. Onderweg hebben we er niets van gemerkt alleen een weg naar het zuiden was afgesloten door militairen. Wel voelden de mensen elke dag nog naschokken maar ze deden er niet er dramatisch over. Natuurlijk moest de pompbediende even op de motor.
Bingol is een stad waar je de invloeden van de Koerden begint te merken. Volop kanzernes en veel militairen aan de kant van de weg bezig met oefeningen. Er stopte een man met auto langs de kant van de weg, wees naar mij en zei: Koerde en wees op mijn snor. De bevolking is minder vriendelijk op die plek dan elders, stug en niet zo enthousiast, en natuurlijk, de burgemeester van het dorp bood ons thee aan.
Vervolgens de weg naar Erzurum over een hoge bergrug met enkele passen tot 2800 m.
Aan de toppen van al die bergen waar we overheen gingen was het off road rijden. Kilometers zand, gravel, dikke stenen en veel modder omdat de dikke laag sneeuw waar we tussen door reden aan het smelten was. Ik heb net mijn broek en laarzen onder de douche gehad om ze weer enigszins toonbaar te maken. Om 5 uur aangekomen in Erzurum een stad op 2000 m hoog die er meer welvaren uitziet dan de vorige steden waar we door kwamen. Steden die allemaal 5 tot 800.000 inwoners hebben en dan heb je het over Elazig en Bingol. Nooit van gehoord nietwaar? Morgen naar het uiterste puntje van Turkye. De eerste burkas hebben we reeds gezien.