14 maart rustdag Dogubayazit

Vannacht onze eerste aardbeving meegemaakt, na jaa.. volgens de hoteleigenaar a small one, go to bed go sleep, zei hij en dat hebben dan ook gedaan nadat we met zijn allen even buiten gestaan hebben. Het was 3,8 op de schaal van Richter met het episch centrum in onze stad. Een aparte ervaring voor de eerste keer, je heb het gevoel alsof je in je bed door de kamer trilde, later bleek dat het geen schamel bed was, maar weldegelijk erg stevig. Het duurde slechts 5 seconden, maar als je bed naar je gevoel over een van de vele slechte hobbelige wegen geduwd wordt, voelt het wel erg vreemd. Angst was snel weg daarna en heb verder als een blok geslapen.

Vandaag naar een kasteel Ishak Pasa Sarayi van een Turkse goeveneur geweest. Hij bewaakte de doorgang van de zijderoute die hier langs liep op weg naar Iran. De man stelde blijkbaar veel voor of had veel bezittingen want er zaten 40 kamers in voor zijn harem.
Leentje heeft mij vanuit het terras van het kasteel op de foto gezet, met in de verte de berg Ararat, 5165 m hoog die door 10 Turken die we tegenkwamen beklomen zal worden morgen. De Ararat had ik graag in zijn geheel op de foto gewild maar alleen gisteren heb ik hem bijna in zijn volle glorie kunnen zien, vandaag zit hij volledig in de wolken, je ziet op de foto slechts 20% van de totale hoogte.

Een foto over de met leem opgetrokken huisjes erbij gevoegd. Heb er al veel over gezegd maar deze staat nog rechtop en de oma zit nog op de bank van het terras.

Morgen door de grens met Iran, salam eleikum.