30 maart 2010 Multan

Opnieuw onder escorte naar Multan, dit keer snapten ze het beter dat we niet zo langzaam wilden. Het was opnieuw 42,5 graden, je went er bijna aan. Waren amper onderweg of er was een blokkade door plaatselijk actiegroep die een complete 4 baans weg afzette. Duurde 1 uur voor het opgelost was en ondertussen veel lauw water uit de motorkoffer drinken. We zijn net gedoucht maar ik denk dat ik wel 3,5 liter vocht tot me heb genomen en allemaal ook weer uitgezweet. Wordt al lekker slank. De escorte was op een gegeven moment de weg kwijt en ons ook maar we hebben wel honderd agenten op de weg gezien of het allemaal voor ons was?? denk het niet. Christ, Rene, Marie Louise en ik waren met mijn GPS paraat als eerste bij het hotel om 6 uur, waren om 8 uur vanochtend vertrokken. De laatste 10 km liep mijn achterband zachtjes leeg van 2,8 naar 1,7 bar, dus eerst opgepompt , prima ding Theo iedereen gebruikt hem al. Straks controleren of de druk erin blijft of dat er nog een plug bijgeplaatst moet worden. Morgen geen rustdag omdat we bij de grens naar pakistaan oponthoud hadden. We reden door de delta van de Indus. Wat een verschil met gisteren. Veel akkers met koriander, graan en rijst. Veel kuddes buffels, geiten en schapen en ook magere koeien. Je ziet aan de mensen dat ze het beter hebben in dit gebied. Op het platteland zie je ook meer vrouwen lopen, in de stad haast geen een. Tot morgen. Jos wou zijn video instellen, ik was zijn model.

29 maart 2010 Sukkur

Om 8 uur onder escorte uit Quetta vertrokken. Eerst door een bergachtig gebied met extreem grote droge rivierbeddingen. De regenval zal dus zelden en extreem zijn als je de hoge uitgesleten rivierbeddingen ziet. Vervolgens door een woestijn achtig gebied met veel droogte en zo af en toe goed geirrigeerde akker met graan en rijst. Met dank aan Sjef zal er zeker een bloemske bloeien deze zomer. Het was verschrikkelijk. In de volle zon veel verkeer op de weg vrachtwagens die inhalen op een tweebaansweg. Deze vrachtwagens rijden niet harder dan 30 tot 40 km per uur maar ze zijn twee keer zo hoog en twee keer zo breed opgeladen met een tonnage van 60 tot 70 ton volgens een expert in vrachtvervoer, Theo namelijk. Als 2 van die kolossen inhalen moet je in de berm of remmen en wachten tot ze voorbij zijn.
Van wege de temperatuur op de vlakte van 43 !! graden en de escorte die pesterig langzaam reed zijn we er van tussen gescheurd, we hadden verschillende keren gevraagd harder te rijden maar ze vertikten om meer snelheid te maken. Kwamen om half 5 bij het hotel, koude douche en verhaaltje schrijven met een koel colaatje. Alle kleren gewassen en motorpak over het balkon, de helm lekte van binnen uit zo erg heb ik gezweet. Volgens mij ben ik al 5 kilo afgevallen.
Het is een gekkenhuis zeker in de bewoonde gebieden.
Er rijden op de weg:
Muilezels met 2 wielige karren 5 km per uur. Fietsers met 10 km per uur. Bussen in dezelfde opsmuk als de vrachtwagens die toeters hebben en bij elke situatie in het verkeer of bij de bushalte te keer gaan dat horen en zien vergaat. Ik zal Sander zo'n ding kopen als ik er een tegenkom. Verder op de bussen veelkleurige stickers, windmolentjes, kettinkjes die altijd rinkelen, spiegels of rijen cd's die flikkeren in de zon, en 2 verdiepingen dwz. boven op de bus op het dak zo'n 20 passagiers. Veel riksja's van die brommer taxi's, als het karretje van Reinders maar dan ontzettend versierd maar vooral twee luidsprekers voorop waar ontzettend knetterende muziek uitkomt. In de berm sukkelen dromedarissen die 6 keer hun omvang een stro op hun rug dragen. In de droge rivierbeddingen zijn de boeren hun graan al aan het oogsten en dorsten. Op de rijstvelden zie je kraanvogels pikken. Deze vliegen over de weg met 50 km/u. Niet vergeten de tractoren met kipwagens erachter die stenen en veel van die steenvergruzers vervoeren. Op nieuw was de weg weer opgebroken voor 50 km lang. Deze tractoren, allemaal Massy Fergusons, zijn net zo versierd als de vrachtwagens en hebben ook twee blerende luidsprekers voorop. In dan schreeuwt iedereen ook nog.
De geuren:
Veel stinkende vrachtenwagens met vette walm van slechte diesel met stookolie, stilstand water reukt naar dode vis en uitwerpselen van de buffels die erin lopen. Dan brandt hier alles wat ze kwijt willen vooral als het gedrenkt is in olie. De kleine garages waar ze tractors, auto's en riksja's repareren stinken naar lasapparaten en wat nog meer. Als ik bij de werktuigbouwvereniging kom, is het hierbij vergeleken een operatiekamer in een ziekenhuis. Overal heb je de indruk dat er een dode buffel ligt te rotten. Maar de vele geuren van de vele kruiden die ze hier gebruiken ruik je overal en dat vergoedt natuurlijk wel veel aan dit aspect. En natuurlijk ik was het haast vergeten de niet te beschrijven geur van stof.

28 maart 2010 Quetta

Na ontbijt van brood ei en thee met veel melk en suiker, op weg naar Quetta de eerste bijna 100 km ging voorspoedig. Toen waren ze met de weg bezig gedurende 200 km, dat heet veel gaten en opgeplakt asfalt wat erboven opligt en veel gaten. Ongeveer 100 km over zand, gravel en veel dikke stenen gereden dus bijna de hele dag gestaan op de motor.
Zullig genoeg de motor later stuiteren op een scheef stuk terwijl ik stilstond, geen houden aan. Het zand van de valbeugels af en geen mens zit er iets van. Bij 1 van de vele wachtposten komt een soldaat erachter dat ik een dikke spijker in de band heb. Theo en Rob kunnen dat heel goed zodat ik mijn motorpak nog mooi schoon heb. Heb je gezien Dafne hoe smerig Rob er ondertussen bijloopt. Ik zou er even een sms aan wijden.
In Quetta zijn ze heel bezorgd om ons, er rijdt een escorte mee met 8 militairen en 2auto's, Ook het hotel wordt sterk bewaakt. Hebben net geld gepind mbv. een soldaten wagen met z'n zessen op een houten bankje. Ik had me net gedoucht, Rob niet natuurlijk en smeerde me eronder. Dafne nog een sms svp.

27 maart 2010 Dalbandin

Vanochtend vroeg opgestaan om als eerste de grens te pakken maar er waren natuurlijk ettelijke vrachtwagen chauffeurs eerder. Pas om half een 's middag konden we met escorte vertrekken. Natuurlijk weer de oneindige en verlaten woestijn met een paar kuddes kamelen als aangename afwisseling. Met 37 graden wordt het zeker bij kaarsrechte weg, die nog goed te rijden valt, een slaapwekkende vertoning. Bij de derde escorte wisseling kreeg ik een militair met kalashnikov achterop de motor omdat de mijne niet zo zwaar beladen is en er net nog een mannetje tussen kon. Hij vond het prachtig, spoorde me zelfs aan om snel op te trekken en snel in te halen waarna we weer langzaam moesten rijden omdat ludo met zijn hobbelmotor niet harder kan. Hij heeft 100 km achterop gezeten zonder helm in zijn soldaten kloffie.
Om 6 uur in Dalbandin waar het lokale hotel verrassend goed is. Het eerste biertje na Iran viel er goed in. Morgen onder escorte een rotweg naar Quetta, vroeg weg zodat we nog een beetje op tijd aankomen. Ook hier natuurlijk geen internet.
Gisterenavond is er nog gepraat met de bewakers. Ze vertelden dat de hele poespas omtrent de bewaking te maken had met de poging van een groepering in Balochistan, die zelfstandig willen. Ook heeft het te maken met de poging van de regering om de mensen van Balochistan te onderwerpen aan hun wetgeving waar de krijgsheren uit de tribel areas geen belang bij hebben.

26 maart 2010 Grensovergang naar Pakistan

Met militaire escorte uit Zahedan vertrokken, en na 4 keer wisseling van escorte was het opnieuw go-go-go. We zijn weer achter die domme slome pickup's van het leger naar de grens gebracht. Om iets voor twee uur kwamen we erachter dat we niet verder kunnen. De grensovergang van Pakistan was al dicht. Op vrijdag moeten ze naar de moskee schijnbaar en sluiten ze de grens gewoon. Morgen om 8.00 uur zijn we eerste. We lopen dan 4 uur in de tijd voor op jullie. Eerst dachten we dat we in het weinige gras moesten slapen maar een vrachtwagen chauffeur wees ons op het restaurant waar ze ook kamers hadden. Kamers is iets teveel gezegd. We slapen met 5 mannen op een kamer die jullie kinderen te klein zouden vinden, het ergste is wel de honderd duizende ordinaire vliegen die overal zitten. We drinken nu thee en hopen vanavond opnieuw op een chicken kebab.
Morgenvroeg over de grens en dan niet overnachten in Taftan maar doorrijden naar Dalbaldin. De eerste 300 km tot Dalbandin is goed te rijden maar een jong engels stel op lichte BMW's kwamen uit die richting en vertelden dat de weg Taftan en Quetta in 1 dag niet te doen was omdat er escorte is die wel tot Sukkur zal voortduren. De laatste 350 km van Dalbandin naar Quetta is superslecht met veel gaten, veel gravel en zand. De overnachtings mogelijkheden zijn zo slecht dat ik in mijn meegebrachte slaapzakje ga slapen. Internet natuurlijk niet aan wezig zal wel Sukkur worden voor ik kan publiceren. Slaap zacht.

25 maart Zahedan

Vanochtend uit Bam vertrokken bij Mister Akbar de hotelier. De motoren worden geinspecteerd en gerepareerd. Weinig pech gehad tot nu toe. Ludo heeft zijn achter demper stuk de olie liep er zeer snel uit. In Belgie was verteld dat hij voor de reis beter een Wilbers achter demper kon monteren op zijn GS. De demper van BMW zouden niet goed genoeg zijn. Blijkt maar weer. Dus bellen met de importeur en met de fabrikant in Duitsland. Ze willen wel van alles maar zeuren over wie de kosten voor het transport naar Amritsar, waar we over een week zijn) moet betalen. Leuk bedrijf van Wilbers en fijn dat BMW nog steeds geen goede achterdemping heeft. Hij hobbelt feestelijk over de weg, 1 bobbel en hij deint wel honderd meter na, niet prettig dus.
Jef en Jos waren vroeg vertrokken en de militaire begeleiding kwam daar pas achter toen de anderen aan het ontbijt zaten. Paniek walky talky en mobiel erbij. Onder escorte de stad uitgereden. Na enkele kilometers een ander escorte en zo ging het de hele dag door, we hebben wel 8 wisselingen van escortes gehad. Na 40 km stoppen bij een chechpoint en daar kwamen Jos en Jef uit de politie barak. Ze waren van de weg geplukt.
Na veel gedoe met papieren, opnieuw controle kenteken en paspoort bij elke wisseling van een escorte die maar 60 km/h reed toch vrij vroeg in Zahedan gearriveerd. Vanavond arrest in het hotel, we mogen er niet uit. Internet en telefoon werken niet.
Onderweg 380 km door een grote woestijn, opnieuw het grote oneindige niets met veel kazernes en alleen het hoogspanningsnet en torens in het landschap die vroeger ter verdediging werden gebruikt. De escortes en vele kazernes hebben te maken met de enorme drugssmokkel uit Afganistan. Twee maand geleden is een grote drugsbaron opgepakt. Deze knapen hebben een groot eigen leger van bewapende mensen die de neiging hebben om mensen te ontvoeren en losgeld te vragen maar we hebben wel drugsverslaafden gezien maar geen enkel gevaar ondervonden.
Morgen onder escorte over de grens met Pakistan en overnachten in de vuilnisbelt Taftan. Tanken en geld wisselen en dan 's ochtens bij het eerste licht vertrekken voor 720 km naar Quetta over een 1 baansweg die verder wel goed is als er maar geen vrachtwagens tegemoet komen want die gaan niet aan de kant en daarbij rijden de meeste Pakistani links zoals het hoort maar niet altijd. Bij de rit zit een traject van 100 km met veel zand, slecht asfalt en kuilen. Vanuit Taftan zal er geen bericht te maken zijn dus wachten of er in Quetta eindelijk weer fatsoenlijk internet is.

24 maart 2010 Bam

Met Christ alleen ontbeten, de rest lag nog op 1 oor. Besloten samen naar Bam te rijden. Onderweg veel roadblocks om te controleren, of we er alle dertienen langs kwamen. We hebben niet in konvooi gereden en geen enkel teken van gevaar gezien.
Om 11 uur 's ochtens waren we al bij Mr. Akbar een vriendelijke gepensioneerde engelse leraar, die een hotel runt in Bam. 5 jaar geleden is ook zijn hotel met de grond gelijk gemaakt door de aardbeving ( 6,8 op de schaal van Richter) en van de 90.000 inwoners zijn er toen 4000 omgekomen. De eerste twee jaar was hier niets te beleven, vertelde hij. Pas het derde jaar begon er weer leven in Bam te komen. Hij heeft eerst in een tent aan de overkant van de straat geleeft en toen de puinhopen van zijn hotel waren opgeruimd nog een jaar in containers geleefd. Sinds een jaar gebruikt hij een oud gedeelte als prive woning en het hotel is voor een derde af. Stukje bij beetje bouwt hij en zijn zoons het weer op.
Vanmiddag naar het oude Bam geweest een half uur lopen van het hotel. Al snel bleek dat we niet alleen liepen maar 2 bodyguards volgenden ons in de auto. Toen een verslaafde ons lastig viel werd hij vakkundig in de auto gewerkt en elders weer gedumpt. Ze blijven de hele tijd bij ons maar enige vorm van gevaar ervaren we niet. De mensen zijn uiterst vriendelijk, niet zo orthodox als in het begin van Iran en niet zo opdringerig als de Turken. Ze zijn net zo min opdringerig als bij ons. Je kunt zien dat we Pakistan naderen, de uitdrukking van de mensen begint daar erg op te lijken.
Het oude Bam wordt weer opgebouwd. De burcht op de heuvel is voor de helft af en de rest is hier en daar bijna klaar. Met steun van Unesco en Japan wordt het geheel gerestaureerd. Op een foto zie je een hoop klei wat in elkaar gezakt is. Dit waren de stenen van ongebakken klei die met klei aan elkaar geplakt werden. Je ziet in de nieuwe stad waar ze driftig aan het bouwen zijn dat alles met staalconstructies gebouwd wordt. Dit willen ze niet weer overkomen.
Verder zie je in de stad heel veel dadelpalmen staan. Iran is 1 van de grootste producenten van dadels (en ook van kaviaar trouwens). Morgen 290 km naar Zahedan.

23 maart 2010 Kerman

Een mooie weg bovenlangs, tussendoor, zouden we nemen. Gisteren nog op Google earth gekeken zo van heee die weg loopt niet door maar staat wel op de kaart. Wij zijn met frisse moed naar Bafq gereden. Daar aangekomen benzine getankt en welke richting we moesten nemen, neee die weg was niet geschikt voor deze motoren er reden alleen maar oude vrachtwagens over en er was geen richting aanwijzing. Dus de 110 km maar teruggereden naar Yazd. Om 12 uur na 220 km begonen we uiteindelijk aan de tocht naar Kerman ( 385 km) Geweldige mooie maar vooral rechte en saaie weg. Maar al mijmerend door die grote woestijn waar het enige gevaar overstekende kamelen waren ( we hebben er geen een gezien ) kom je tot grote gedachten. 40 dagen door de woestijn was zo gek nog niet, helemaal alleen in het grote niets. Zover de horizon reikt zand, zand, zand, zo af en toe een electriciteitsmast en een bergruggetje van 3 km hoog ( de woestijnvlakte ligt op 1600 m) en dan geen eten drinken of wat dan ook, zeker weten dat je snel bij jezelf en bij God komt. Als je dan denkt aan het grote en oneindige niets dan ben je gauw van alle begeerte en verlangen weg en begin ik bijna al een beetje op boeddha te lijken ( moest iedere keer aan water denken dus zo ver ben ik nog niet)
Het hotel stamt uit de jaren vijftig en is sindsdien niet meer aangepast ook het personeel niet vermoed ik. Morgen korte rit naar Bam.

22 maart 2010 rustdag Yazd

Na een warme dag door stof en hitte, 32 graden, koelde het gisteravond snel af en sinds een week slaap ik weer met een deken over. Vanochtend op een binnenplaats wat ook dienst doet als terras en gedeeltelijk overkapt is met een heel groot kleed, ontbeten met een vest aan vanwege de kou. Het wordt hier normaal overdag 30 tot 50 graden in de zomer en koelt 's nachts 20 graden af. Sinds eeuwen weten de mensen hier prima mee om te gaan. Het stadje heeft bijna allemaal kleien huisjes en de steegjes zijn te smal om met onze motor naar de garage te komen dus dat was gisteravond een blokje omrijden. Dit zie je in alle woestijn steden om het stof en de wind tegen te houden.
Vanochtend een wandeling door het stadje gemaakt, hebben de moskee bezocht en via trappen naar beneden een wasruimte voor gebeds gangers gezien waar ze zich konden wassen met water uit de qanats. Qanats zijn ondergronds aangelegde waterwegen die water vanuit de bergen soms over meer dan 50 km naar de steden brengt.Om het water in de qanats redelijk koel in de steden te krijgen werden er gaten naar boven gelaten voor onderhoud en voor koeling van het water. Men zet vaak koeltorens boven op de gaten naar de qanats die de weinige wind van de woestijnvlakte via een soort schoorsteen die boven op de half bolvormige koeltorens staan.
In de steden zie je op de huizen hele grote soort schoorstenen staan die van binnen afgescheiden compartimenten hebben waardoor warme lucht naar buiten gaat en de gekoelde wind naar binnen blaast. Vanochtend ook in een traditioneel hotel thee gedronken. Als je in de grote ruimte onder zo'n koeltoren ging staan voelde niets maar ging je twee meter naar links dan had je het idee dat er koude lucht uit wel 10 airco's tegelijk op je viel. Is dit iets voor Dentis?? Hoedje gekocht op de markt om de verbrandde oortjes te bedekken en nu even in retraite voor we vanavond een stadswandeling maken en de Torens der Stilte bij zonsondergang gaan bezoeken.
Met Sebastiaan de eigenaar van het hotel naar het watermuseum geweest waar ze een indruk gaven van de manier waarop ze eeuwen geleden al de ondergrondse kanalen of qanats graafden. De mannen moesten vooral gebukt de grond op 10 tot 20 meter diep uit de gaten naar boven werken met speciale lieren zodat in het landschap een soort lange rij molshopen ontstond.
Met het busje naar de torens der stilte gereden. Dit was de plaats waar vroeger, omstreeks 1500 v Chr, de Zoroasters, een van de eerste godsdiensten hun mensen de laatse eer bewezen. Hun profeet ontwikkelde het geloof dat hij samenvoegde in het boek de Avesta. Hoofdthema van hun geloof was het thema van goed en kwaad, de hoofdgedachte is dat God goed is. De schepper werd Ahura Mazda genoemd en hij werd oppermachtig bevonden. Het dualisme tussen goed en kwaad stond centraal in hun godsdienst, iedereen kan vrij kiezen welke levensvorm hij aan wil nemen. De basisregels waren goede gedachten, goede woorden en goede daden. Hun doden werden op de torens der stilte neergezet om door de gieren te worden opgegeten, de doden mochten lucht, aarde, water en de omgeving niet bezoedelen. De overgebleven botten werden in een gat midden in de toren gegooit op een rooster daar werd vervolgens een chemisch goedje overgegooid zodat ook de botten niet in contact zouden komen met de aarde.
We zouden de vuurtempel bezoeken maar die was gesloten omdat we ook bij de torens de zonsondergang wilden fotograferen. Morgen op reis naar Kerman zal ik alsnog de tempel bezoeken. In plaats daarvan zijn we naar een voorstelling van stoere mannen geweest die met grote knotsen en zwaarden goochelden en gym oefeningen deden.Hun chef deed me aan Klaas denken maar dan iets gespierder. Er werd luide muziek bij gespeeld. Op de terug weg liepen we op het trottoir naar het hotel waar we bijna tegen het hoofd en de vier poten, van wat eens een kameel was, gelopen. De slager was hem aan het slachten. Zelk gisteravond kamelen gehaktballen gegeten, het was heerlijk.

21 maart 2010 Yazd

Vroeg vertrokken uit Shiraz voor een lange dag dachten we. 450 km eerst over de bergen met een pas van 2500 m, daarna afdalen naar 1500 m waarbij de temperatuur ook ineens opliep van 16 tot 32 graden.
We zijn dwars door de woestijn gereden en dat met sterke wind en dan die hitte, hherlijk.
Vreemde wereld om zo door zo'n gebied te rijden. Je hebt het idee dat er een dikke mist hangt met 100 tot 200 m zicht. De mist is niet grijs zoals bij ons maar zandkleurig grijs, terwijl je het idee hebt als die mist er niet zou zijn dat je zicht hebt vanwege de platte vlakte, van hier tot noord-Groningen.
Alles knarst en zit vol zand, heb net de kleding bij de wasman afgeleverd.
We zitten in een hotel gerund mede door een hollander Sebastiaan die ook zaken regelt voor RideOn-Motortours. Het is een uit kleiwanden opgetrokken gebouw met een groot binnenplein wat dient als groot terras het is hier heerlijk koel.
Onderweg de eerste koeltoren gezien. Honderd jaar geleden brachten ze ijs uit de bergen en hielden het koel in deze vriezer zoals de iraniers het zelf noemen.
morgen een toer naar de Zoroaster cultuur en later een stadwandeling met gids.
sorry foto's laden opnieuw een ramp, later beter

20 maart 2010 Shiraz 3

In de bergen kun je heel goed de geologische lijnen zien lopen omdat door wind en erosie het zand ertussen is verdwenen. Op de foto zie een donkergroen? gewas dat met zijn groei is begonnen, van het graan uit het gewas wordt nahm gemaakt, de grote platte ronde broden die je hier 3x per dag eet, zijn dunner en knappiger dan de griekse broden. Verder valt het eten tegen, men eet hier veel kip en soms lamsvlees en een enkele keer voorns of forel uit de rivieren in de bergen, Turkije en Iran bestaat naast zand voornamelijk uit kip, ik denk dat we kakelend Pakistan binnen rijden.
Groente zijn er in de zeer weinige restaurants niet, behalve dan in een raar soort azijn geconserveerd, alles wat met kraanwater in aanraking is gekomen en niet gekookt wordt door ons niet gegeten. Fast foor kun je hier op elke hoek eten maar dat kan Daan beter. Vanwege de vakantie camperen alle Iraniers in parken en langs de weg. Ze koken er hun eigen potje en slapen er ook.
In veel steden en dorpen zie je foto's van martelaren die gestorven zijn in de oorlog met Irak.
De winter is hier vrij nat geweest en er lag veel sneeuw maar de rivieren in de dalen zijn al drooggevallen.
In een eetgelegenheid opgedroogde spaghetti, opgewarmd in de wok gegeten, nou geef mij Daan maar.

20 maart 2010 Shiraz 2

Na Persepolis naar de tomben van Darius gewwest. Foto's van een Cassanidische koning, voor wie het kent, die zijn onderdanen te woord staat. Verder zie de graftombes van Darius de Grote, Xerxes en opvolgers van Xerxes.
Ook nog een foto van Persepolis met Meden en Persen op 1 afbeelding.
Het kleine tempeltje is het archief van hogepriester Kartir der Zoroasters, die hier geeert wordt door koning Darius.

20 maart rustdag Shiraz 1

Met z'n allen in de bus naar Persepolis geweest. Gebouwt in 500 v. Chr. door Darius de Grote en daarna door diverse Xerxes'en. Toen in 500 v. Chr. Alexander de Grote langs kwam om de tent af te branden was het geheel nog niet voltooid. Hij kwam waarschijnlijk wraak nemen omdat Darius daarvoor Akropolis in Athene met de grond gelijk gemaakt had. Leuke jongens die...... Het was gloepens heet met een echte koperen ploert ondanks petje op kop verbrandt. Foto's uploaden later, lukt nu niet

19 maart 2010 Shiraz

Vandaag vroeg uit Esfahan vertrokken om de vreselijke file te ontlopen. Hebben een gele route gevolgd binnendoor. Bleek achteraf een bergachtige streek te zijn met 4 bergpassen 3x 2600 en 1x 2700 meter. Na de laatste pas werd ineens alles groen en er bestaan ook nog bomen in Iran. Ook kom je veel boomgaarden tegen. De bevolking wil iedere keer graag weten hoe mooi we Iran wel niet vinden. Nou deze tocht was mooier dan je in de Alpen kunt verwachten en desondanks slechts een enkele S bocht. Zelfs op 2700 graden is het nog 18 graden met een harde koude wind verder het dal in wordt het steeds 27 graden. Elke dag opnieuw controle door de diener waarvan er een controle was waar ze 3 telefoontjes en contact over de mobilofoon hadden om te weten of die hollander wel getraceerd worden. In het hotel in Hamadan kwamen 5 geheime diener die vragen ons alle foto's te laten zien op mobiel maar ook camera; waar we langs gereden waren en of we vanwege de rellen waarschijnlijk foto's van diener of kazernes gemaakt hebben. Tevreden of niet ze vertrokken. Gisteravond uitleg over Iran gehad door een nederlandse die hier haar promotie onderzoek doet in de sociale wetenschappen. Ze was getrouwd met een Iranier. Ze vertelde dat deze jonge geheime diener die werk vrijwillig deden om later na de studie meer toegang te hebben tot een goede baan.
Aangekomen in Chiraz waar het niet zo druk was en er zelfs veel bloemenstalletjes langs de weg stonden. Te zien aan de palmbomen weet je dan dat je niet ver van de indische oceaan af bent. Morgen naar Persepolis, gezamenlijk in een busje. Foto's komen later willen niet geupload worden.